Een beetje self-care als het wat minder gaat
De eerste maand van ons nieuwe jaar zit er al bijna op. Het gaat weer snel.
Het is ook alweer een paar weken geleden dat ik nog eens wat geschreven heb hier. Op zich niet erg, want bloggen moet plezant blijven.
Zo dacht ik na of ik de minder plezante stukken uit mijn leven zou kunnen neerschrijven.
Het moet hier geen klaagmuur worden. Ik heb mijn allereerste stukje wel geschreven voor een zieke vriendin, maar wilde niet dat dit een teneur voor de ganse blog zou zijn.
Maar ja, life is sometimes a bitch, en op het moment is dat bij mij niet anders.
Ik heb issues op mijn werk, die doorwegen op mij en me in een, hopelijk tijdelijke, impasse hebben gebracht.
Maar om zelf hierdoor niet in een humeurige bitch te veranderen heb ik maatregelen voorzien.
Ja, jaren van selfhelpies lezen hebben me toch iets bijgebracht!
Ik ga niet blijven hangen in de situatie en in alles een kans zien, een mogelijkheid om uit de comfort zone te stappen waar ik zo graag in vertoef. Een HSP-er zijn die veranderingen gaat doorstaan, dat is niet simpel. Maar ik ga mezelf wat challengen.
Bij tegenslagen kon ik namelijk nogal blijven hangen in een situatie. Ik heb plechtig beloofd aan mezelf, om me dat niet meer aan te doen, het helpt je niet vooruit.
Ik let nu even goed op mijn eten en heb een voorraadje fruit en groente klaar. 's Avonds maak ik mijn hoofd leeg door te gaan lopen met een playlist vol rebelse muziekjes. Luidkeels meezingend sporten, dat lucht alvast op. Tevens is het een boost voor mijn goede voornemens!
Verder ben ik weer helemaal terug in to lezen, dat is toch echt heerlijk. Ben momenteel bezig in "Het hart van alle dingen" van Eliszabeth Gilbert. Wat een wonderlijk boek, verslagje volgt nog.
Er zijn ook mijn dieren, altijd weer de dieren, die helend werken. Ik lucht mijn hart tegen onze paarden, de honden en de katten. En luisteren dat die doen, ze kijken me aan alsof ze helemaal pro mij zijn en alles snappen. Meer heb je niet nodig dan.
Er is zoveel meer dan je werk, besef ik al schrijvende, voor mij is het werken om te leven en niet andersom.
Ik wil die grote blokken tijd die je werk uit je leven steelt zo leuk maken als ik kan, daar ben ik nu volop naar aan het streven!
Dit plaatje helpt me er vandaag alvast weer door, bedankt Florence, ik kijk er naar uit je in Maart te zien in het Antwerpse Sportpaleis.
Het is ook alweer een paar weken geleden dat ik nog eens wat geschreven heb hier. Op zich niet erg, want bloggen moet plezant blijven.
Zo dacht ik na of ik de minder plezante stukken uit mijn leven zou kunnen neerschrijven.
Het moet hier geen klaagmuur worden. Ik heb mijn allereerste stukje wel geschreven voor een zieke vriendin, maar wilde niet dat dit een teneur voor de ganse blog zou zijn.
Maar ja, life is sometimes a bitch, en op het moment is dat bij mij niet anders.
Ik heb issues op mijn werk, die doorwegen op mij en me in een, hopelijk tijdelijke, impasse hebben gebracht.
Maar om zelf hierdoor niet in een humeurige bitch te veranderen heb ik maatregelen voorzien.
Ja, jaren van selfhelpies lezen hebben me toch iets bijgebracht!
Ik ga niet blijven hangen in de situatie en in alles een kans zien, een mogelijkheid om uit de comfort zone te stappen waar ik zo graag in vertoef. Een HSP-er zijn die veranderingen gaat doorstaan, dat is niet simpel. Maar ik ga mezelf wat challengen.
Bij tegenslagen kon ik namelijk nogal blijven hangen in een situatie. Ik heb plechtig beloofd aan mezelf, om me dat niet meer aan te doen, het helpt je niet vooruit.
Ik let nu even goed op mijn eten en heb een voorraadje fruit en groente klaar. 's Avonds maak ik mijn hoofd leeg door te gaan lopen met een playlist vol rebelse muziekjes. Luidkeels meezingend sporten, dat lucht alvast op. Tevens is het een boost voor mijn goede voornemens!
Verder ben ik weer helemaal terug in to lezen, dat is toch echt heerlijk. Ben momenteel bezig in "Het hart van alle dingen" van Eliszabeth Gilbert. Wat een wonderlijk boek, verslagje volgt nog.
Er zijn ook mijn dieren, altijd weer de dieren, die helend werken. Ik lucht mijn hart tegen onze paarden, de honden en de katten. En luisteren dat die doen, ze kijken me aan alsof ze helemaal pro mij zijn en alles snappen. Meer heb je niet nodig dan.
Er is zoveel meer dan je werk, besef ik al schrijvende, voor mij is het werken om te leven en niet andersom.
Ik wil die grote blokken tijd die je werk uit je leven steelt zo leuk maken als ik kan, daar ben ik nu volop naar aan het streven!
Dit plaatje helpt me er vandaag alvast weer door, bedankt Florence, ik kijk er naar uit je in Maart te zien in het Antwerpse Sportpaleis.
Werk is niet zaligmakend. ZO is het gewoon. IK ben superblij met mijn dieren. Die zijn er altijd :)
BeantwoordenVerwijderenecht h, en die veroordelen je niet
BeantwoordenVerwijderen