De boeken van November en de boekenclub
Deze maand ben ik maar aan twee boeken geraakt en het tweede heb ik nog niet uitgelezen.
Maar, ik had me aangemeld voor een leesgroep en vorige week was de eerste bijeenkomst.
Als opdracht moesten we "Wil" lezen van Jeroen Olyslaegers. Helemaal geen boek vanop mijn wishlist, maar ik was toch benieuwd, want ik vind Jeroen een intrigerende verschijning. Ik lees al een tijdje zijn columns in de weeekendbijlage "Citta"van de Gazet Van Antwerpen. Die stukjes vind ik altijd vermakelijk, vooral als hij er zijn vrouw in betrekt. Die noemt hij nl. liefkozend "de nimf", dat vind ik heel lyrisch. Ze lijken samen wat op twee bosfiguren uit een sprookje, en alles wat er out the box uitziet vind ik boeiend.
"Wil" dus. Wat een heerlijk boek eigenlijk. Het gaat over een oude man, Wil, die aan zijn achterkleinzoon zijn oorlogsverleden vertelt. Het boek maakt bungee sprongen van heden naar verleden en terug, dus je moet wel je hoofd erbij houden. De beschrijvingen van de straten in Antwerpen vond ik heerljk, want ik hou van mijn geboortestad. Het hielp me om mijn verbeelding en inleving extra te stimuleren bij bepaalde scenes.
Wat er allemaal gebeurt is in Antwerpen heeft me aan het denken gezet. Waartoe mensen in staat zijn als ze er toe gedreven worden. Voor elke oorlog. Hebzucht, angst, achterdocht, maar gelukkig ook nog menselijkheid, Het loopt allemaal door elkaar in dit boek. Ik weet niet goed wat ik van Wil moet vinden. Innerlijk heeft hij twee persoonlijkheden, die constant in strijd met elkaar liggen. De man die meeheult, kanten kiest, zoals het hem best uit komt. Zijn zachte kant is de dichter, de schrijver die hij wil zijn. Stel je voor, een politieagent in de jaren veertig, tijdens de oorlog. Die innerlijke strijd drijft hem tot de keuzes die hij maakt. Of is het net omgekeerd, vraag ik me af. De ene keer helpt hij joden verstoppen, de andere keer pleegt hij verraad tegenover hen.
Terug naar de leesgroep, die een afdeling is van de locale vrouwenbeweging. Ik had een beetje reserve hierdoor, maar het was de enige leesgroep in de buurt, dus gaf ik het een kans. In de locale bib werd ik ontvangen door een 15 tal nieuwsgierige vrouwen. Best spannend, ik moest spreken in groep. Mijn hart bonkte uit mijn keel, want spreken voor vreeemden, dat is niet mijn sterkste kant.
Na een tijdje begon ik te acclimatiseren en lukte het beter, een goede oefening dus.
Inspirerend om te horen hoe anderen het boek geconsumeerd hadden, en de gespreksynamiek die erdoor ontstond. Daar was ik dus naar op zoek, een plek om literatuur uit te diepen.
De moderator zorgde telkens voor de nodige voorzet om de praatmolen draaiende te houden.
Ze gaf veel info over de auteur, het omslag-ontwerp van het boek en de andere werken van de auteur. Na afloop kregen we ook nog documentatie mee over de schrijver. Deze dame ging blij en intellectueel gevoed naar huis, daar smul ik van!
Het andere boek dat ik nog aan het lezen ben is "De vuurtoren van Connemara", van Santa Montefiore. Totaal andere koek dus. Het voelt wel ongemakkelijk om beide auteurs op 1 foto te zetten. Maar ja dit is nu eenmaal de portie leesvoer van de maand November. Het boek "Wil" heb ik al uitgeleend, maar de documentatie heb ik nog.
"De vuurtoren" is pure ontspanning, niks nadenken. Ik kreeg deze zomer een hele stapel totaal uiteenlopende boeken van de buurvrouw. Dit boek zat er bij. Ik moet toegeven dat ik soms denk dat ik een romannetje uit de Bouquet reeks aan het lezen ben, alhoewel ik dat nog nooit heb gedaan. Maar ik denk dat het zo aanvoelt. Ik zet echter door want de beschrijvingen over Ierland en de vele dieren in het boek kunnen me wel bekoren. Het verhaal gaat over een jonge vrouw, Ellen Trawton, die haar luxe leventje in Londen achter zicht laat. Ze trekt naar Ierland en ontmoet daar haar familie langs moederskant. Haar ambitieuze, dominante moeder heeft die kant altijd van haar dochter weg gehouden. In het stadje waar ze terecht komt is wel één en ander voorgevallen, en daar wordt Ellen helemaal mee ingezogen. Terwijl ze eigenlijk op trouwen staat, wordt ze ook nog eens hopeloos verliefd op 1 van de meest besproken figuren uit het dorp. (Bouquet gevoel weet je wel). Ach ja, even wat ontspannen met dit boek.
In de stapel die ik cadeau kreeg zit gelukkig ook een boek van Marianne Frederikson en Tom Lanoye. Die komen zeker aan de beurt om gelezen te worden.
Wat lezen jullie intussen?
Maar, ik had me aangemeld voor een leesgroep en vorige week was de eerste bijeenkomst.
Als opdracht moesten we "Wil" lezen van Jeroen Olyslaegers. Helemaal geen boek vanop mijn wishlist, maar ik was toch benieuwd, want ik vind Jeroen een intrigerende verschijning. Ik lees al een tijdje zijn columns in de weeekendbijlage "Citta"van de Gazet Van Antwerpen. Die stukjes vind ik altijd vermakelijk, vooral als hij er zijn vrouw in betrekt. Die noemt hij nl. liefkozend "de nimf", dat vind ik heel lyrisch. Ze lijken samen wat op twee bosfiguren uit een sprookje, en alles wat er out the box uitziet vind ik boeiend.
"Wil" dus. Wat een heerlijk boek eigenlijk. Het gaat over een oude man, Wil, die aan zijn achterkleinzoon zijn oorlogsverleden vertelt. Het boek maakt bungee sprongen van heden naar verleden en terug, dus je moet wel je hoofd erbij houden. De beschrijvingen van de straten in Antwerpen vond ik heerljk, want ik hou van mijn geboortestad. Het hielp me om mijn verbeelding en inleving extra te stimuleren bij bepaalde scenes.
Wat er allemaal gebeurt is in Antwerpen heeft me aan het denken gezet. Waartoe mensen in staat zijn als ze er toe gedreven worden. Voor elke oorlog. Hebzucht, angst, achterdocht, maar gelukkig ook nog menselijkheid, Het loopt allemaal door elkaar in dit boek. Ik weet niet goed wat ik van Wil moet vinden. Innerlijk heeft hij twee persoonlijkheden, die constant in strijd met elkaar liggen. De man die meeheult, kanten kiest, zoals het hem best uit komt. Zijn zachte kant is de dichter, de schrijver die hij wil zijn. Stel je voor, een politieagent in de jaren veertig, tijdens de oorlog. Die innerlijke strijd drijft hem tot de keuzes die hij maakt. Of is het net omgekeerd, vraag ik me af. De ene keer helpt hij joden verstoppen, de andere keer pleegt hij verraad tegenover hen.
Terug naar de leesgroep, die een afdeling is van de locale vrouwenbeweging. Ik had een beetje reserve hierdoor, maar het was de enige leesgroep in de buurt, dus gaf ik het een kans. In de locale bib werd ik ontvangen door een 15 tal nieuwsgierige vrouwen. Best spannend, ik moest spreken in groep. Mijn hart bonkte uit mijn keel, want spreken voor vreeemden, dat is niet mijn sterkste kant.
Na een tijdje begon ik te acclimatiseren en lukte het beter, een goede oefening dus.
Inspirerend om te horen hoe anderen het boek geconsumeerd hadden, en de gespreksynamiek die erdoor ontstond. Daar was ik dus naar op zoek, een plek om literatuur uit te diepen.
De moderator zorgde telkens voor de nodige voorzet om de praatmolen draaiende te houden.
Ze gaf veel info over de auteur, het omslag-ontwerp van het boek en de andere werken van de auteur. Na afloop kregen we ook nog documentatie mee over de schrijver. Deze dame ging blij en intellectueel gevoed naar huis, daar smul ik van!
Het andere boek dat ik nog aan het lezen ben is "De vuurtoren van Connemara", van Santa Montefiore. Totaal andere koek dus. Het voelt wel ongemakkelijk om beide auteurs op 1 foto te zetten. Maar ja dit is nu eenmaal de portie leesvoer van de maand November. Het boek "Wil" heb ik al uitgeleend, maar de documentatie heb ik nog.
"De vuurtoren" is pure ontspanning, niks nadenken. Ik kreeg deze zomer een hele stapel totaal uiteenlopende boeken van de buurvrouw. Dit boek zat er bij. Ik moet toegeven dat ik soms denk dat ik een romannetje uit de Bouquet reeks aan het lezen ben, alhoewel ik dat nog nooit heb gedaan. Maar ik denk dat het zo aanvoelt. Ik zet echter door want de beschrijvingen over Ierland en de vele dieren in het boek kunnen me wel bekoren. Het verhaal gaat over een jonge vrouw, Ellen Trawton, die haar luxe leventje in Londen achter zicht laat. Ze trekt naar Ierland en ontmoet daar haar familie langs moederskant. Haar ambitieuze, dominante moeder heeft die kant altijd van haar dochter weg gehouden. In het stadje waar ze terecht komt is wel één en ander voorgevallen, en daar wordt Ellen helemaal mee ingezogen. Terwijl ze eigenlijk op trouwen staat, wordt ze ook nog eens hopeloos verliefd op 1 van de meest besproken figuren uit het dorp. (Bouquet gevoel weet je wel). Ach ja, even wat ontspannen met dit boek.
In de stapel die ik cadeau kreeg zit gelukkig ook een boek van Marianne Frederikson en Tom Lanoye. Die komen zeker aan de beurt om gelezen te worden.
Wat lezen jullie intussen?
Reacties
Een reactie posten